Yaşam boyu insanlara başkalarıyla yaşayabilecekleri sürtüşmelerden kaçınmak için kendileri yerine başkalarını daha çok önemsemeleri ve sevmeleri öğretilmiştir. Bunun sonucunda da kişi kendi değerini bilmez hale gelir. İnsanın ilk görevi kendini sevmektir ancak bunu yaparken öğrenilmesi gereken bir husus vardır ve çok önemlidir. Bencillik ve ben aynı şey değildir, arasında çok hassas bir ayrım vardır ve karıştırılmamalıdır.

Bencillikte “ Ben herkesten iyiyim, yetenekliyim, bilgiliyim.” gibi karşılaştırmalı kavramlar ve kibir vardır. Ben olan ,  öz değeri olan insandır ” Ben değerliyim ama diğerleri de benim kadar değerli .” düşüncesi vardır.

Ben diyen,  kendini sevdiği doğrultuda diğer insanları da sever, onların başarıları, kazançları kendininmiş gibi sevinir, mutlu olur. Bencillikte ise başkaları için korku, nefret, öfke ve kıskançlık, haset veya aşırı sevgi, kontrol, vardır. Bencil olan ya hiçbir şeyini paylaşmaz, ya da yaptığı şeyin mutlaka karşılığını bekler.

Güçlü bir öz değer duygusuna sahip olanlarda, diğerlerine karşı sevgi, saygı ve özen vardır. Böyle hissetmek kişiyi daha mutlu, sağlıklı, huzurlu kılar. Kişi kendine değer verdikçe başkalarından beklentisi giderek azalır.

Aslında insan evrende eşsiz ve tekken, pek çok bakımdan da birbirine benzer. İnsan benzerlikleri ve ayrılıklarıyla mükemmel bir varlıktır, ancak bunu kabul ettiğimizde kendimizi diğerleriyle kıyaslamayı, yargılamayı bırakabilir, kendimizi tanımaya, bütünlüğü hissetmeye başlayabiliriz.

İnsan genelde kendine benzeyenleri sever, onlarla daha çok vakit geçirir. Farklı olandan ise, kaçar, onların hayatını zorlaştırdığına inanır. Aslında benzerlikler bizleri bir araya getirip, sevgiyi daha güçlü yaşamamızı sağlarken, farklı olanlar bizi zorlayarak, geliştirir ve değiştirir.

Bencil olmayan kimse yoktur, yola böyle çıkarız. “ Benim sayemde oldu.”, “Ben her şeyin en iyisini bilirim.”, Senin hatan”, “Ben buyum.” gibi sözleri çok kullanıyorsanız kendinizi yolun başında  sayabilirsiniz. Her birinin günlük hayatımızdaki kullanım derecesi de bencilliğin ölçütünü belirler.

Ben bilincinde ise birlik duygusu hakimdir. Ben bize dönüşür, ben de var onda da olsun, ben öğrendim o da öğrensin gibi. Burada da ince bir çizgi vardır ki, esas dikkat etmemiz gereken odur. Yaşanan her ne ise paylaşırken, bir kez söylemek, kalanını karşıdakinin özgür iradesine bırakmaktır  çizginin kriteri.

Her birimizin amacı bencilliğin hayatımızı kontrol altına almasını, hayatımıza egemen olmasını azaltmak ve birlik bilincine  hizmet eden, benliğimizi olgunlaştıran, ilerleme şansı veren  durumları arttırmak olmalıdır.

Tüm duygularımızı dengeli bir şekilde yaşayıp, benliğinizle bencilliğinizin ayrımına varacağınız güzel günler dilerim….

Sevgiler………………………